Wacław drugi należał do dynastii przemyśl idów, panował w naszym kraju od roku 1278 do 1305 kiedy miejsce miała jego śmierć. Był on synem zmarłego tragicznie czeskiego króla Ottokara II. W momencie śmierci swojego ojca, kiedy młody Wacław posiadał zaledwie siedem lat, nie mógł on objąć bezpośrednio władzy. Przypadła ona regencji, która mianowana została przez jednego z najważniejszych suwerenów tychże właśnie ziem. Kandydatów do objęcia tegoż właśnie stanowiska był kilku, ostatecznie jednak wybór niemieckiego władcy pada na jednego z brandenburskich margrabiów, a mianowicie Ottona wysokiego, który wywodził się z askańskiej dynastii. Wacław umiera w roku 1035 z powodu gruźlicy, która trawiła jego organizm przez długie miesiące. Jego śmierć w młodym wieku, posiadał bowiem zaledwie trzydzieści lat, w połączeniu z śmiercią jego syna w następnym roku, wzbudza wśród obecnych historyków uczucie, że śmierci te były co najmniej planowane, brakuje jednak jakichkolwiek dowodów na potwierdzenie tychże właśnie faktów.
Wacław w wieku zaledwie siedmiu lat musi pogodzić się z śmiercią swojego ojca. Jako, że jest jednak małoletni i niezdolny do sprawowania władzy miała ona znaleźć się w rękach regencji. Mianowana została ona przez jednego z największych suwerenów terenów ziemskich na tychże obszarach, czyli przez niemieckiego króla Rudolfa. Kandydatów do zajęcia tegoż stanowiska było naprawdę wielu, w ostateczności jednak niemiecki monarcha decyduje się na obsadzenie tegoż stanowiska jednym z brandenburskich margrabiów. Swoje rządy regencyjne kieruje on na tor, które dadzą mu możliwość bardzo szybkiego wzbogacenia, w czym z resztą pomagają mu liczni sprzymierzeni z nim magnaci, którzy także chcieli wykorzystać sytuację bezkrólewia. Dodatkowo na polecenie tegoż margrabiego, młody władca wywieziony został do Berlina, a następnie w głąb Niemiec gdzie w jawny sposób traktowany był jako zakładnik, który miał zapewniać jednak spokój w przypadku wystąpienia czeskiej opozycji co do rabunkowej polityki Brandenburgii. Kilkuletni pobyt Wacława w Niemczech poważnie odbija się na jego psychice, jest on przecież cały czas dzieckiem. Udaje mu się zdobyć tam z jednej strony naprawdę nieprzeciętne wykształcenie i umiejętności lawirowania pomiędzy poszczególnymi z aspektów politycznych, z drugiej jednak strony nie posiadł on podstawowych umiejętności, czyli pisania oraz czytania. W tym czasie w młodym Wacławie zaczęły kształtować się negatywne cechy, między innymi umiejętność do kłamania, wiara w zabobony, przerost ambicji, oraz zdolności do skrajnej ascezy, które łączyła się jednak w poszczególnych elementach z całkowicie skrajną rozpustą.
W roku 1283 brandenburgowie rezygnują z władzy i regencji. Margrabia w zamian za to jednak otrzymuje bardzo wysokie odszkodowanie w formie pieniężnej. Ster rządów powierza on matce władcy, a mianowicie Kunegundzie Halickiej. Obok królowej realną władzę nad terenem Moraw oraz Czech sprawuje jednak także jej kochanek, a mianowicie Zawisza pochodzący z rodu Witkowiców. Zażyłe stosunki łączyły matkę Wacława jeszcze za czasów życia Ottokara II, czyli ojca młodego i niepełnoletniego cały czas władcy. Oficjalnie potężny magnat zostaje opiekunem młodzieńca, co dodatkowo wpływa na młodego władcę, który przywiązuje się do swojego nauczyciela, któremu umożliwiło to usadzenie na najważniejszych stanowiskach państwowych swoich zwolenników.
Okres regencji oficjalnie zakończony zostaje w roku 1285 w momencie kiedy Wacławowi w ramach lenna przydzielone zostają Czechy oraz Morawy, z ręki niemieckiego władcy. Jednocześnie, zgodnie z zawartymi już we wcześniejszym okresie umowami, Wacław poślubia córkę Rudolfa. Małżeństwo to połączone ze złym stanem zdrowia Wacława dawało Habsburgom nadzieje na rychłe przejęcie dziedzictwa po rodzie przemyślidów. Ślub odbywa się w atmosferze swojego rodzaju skandalu, gdyż Rudolf wyraża zgodę na to, aby w uroczystościach udział brał osobiście Zawisza, co spowodowało, że miejsce miał duży afront. Dodatkowo młodziutka panna młoda powróciła do domu, tak aby nie pozostawała na zdemoralizowanym dworze. Wkrótce jednak okazuje się że na dworze Wacława wpływy Zawiszy znaczyć zaczynają coraz mniej. Już w roku 1285 w czasie śmierci matki władcy, głównym doradcą zostaje jeden z biskupów, a nie właśnie Zawisza. Mimo utraty poparcia Wacława Zawisza cały czas stara się aby doprowadził do wprowadzenia w życie polityki nakierunkowanej przeciwko samym Habsburgom co staje się wkrótce przyczyną uwięzienia, a następnie jego zamordowania w przeciągu najbliższych dwóch lat. W celu uspokojenia sumienia władca decyduje się między innymi na ufundowanie ogromnego klasztoru, który staje w Zbrasławiu.
W roku 1297 miejsce ma koronacja Wacława na króla czeskiego, co jeszcze bardziej wzmacnia jego pozycję na terenie Czech, jak i w samej Polsce. Powoduje to jednocześnie iż dwa lata później w czasie jednego ze zjazdów możnowładców upomina się u Władysława łokietka o konieczność złożenia hołdu lennego z nabytków, które uzyskane zostały po śmierci przemysła drugiego. W ten sposób pod bezpośrednim panowaniem Wacława znalazły się tereny prawie całej mało i wielkopolski, Kujawów brzeskich, Sieradza oraz Pomorza gdańskiego, dodatkowym sukcesem Wacława było między innymi rozciągnięcie zależności lennej nad krewnymi łokietka zamieszkującymi Kujawy.
Rok 1300 to prowadzenie bardzo skutecznej polityki zagranicznej przez Wacława II, która umożliwia mu doprowadzenie do koronacji na króla polski, co miejsce miał za zgodą niemieckiego władcy i pomimo sprzeciwu biskupa Rzymu. Koronacja miejsce miała w katedrze w Gnieźnie i dokonana została przez wcześniejszego przeciwnika rządów Czech na terenie polski, a mianowicie Jakuba śliwki, który doprowadził do koronacji wcześniejszego władcy, a mianowicie Przemysła drugiego. Powodem nagłej zmiany jego podejścia była prawdopodobnie chęć doprowadzenia do zjednoczenia polskich ziem. Po nagłym zgodnie wcześniejszego władcy i nieudanych rządach łokietka stało się wręcz jasne, że powstanie rzeczpospolitej która zostanie zjednoczona na skutek działań piastowskich jest w danym momencie niemożliwa. Nie bez znaczenia było marzenie szerokiej gamy społeczeństwa, że polska oraz czeska monarchia zwalczy niebezpieczeństwo wynarodowienia obu krajów, które wiązało się z falą narastającej kolonizacji niemieckiej. Wprawdzie trudno uznać Wacława za propagatora słowiańskiej kultury, szansa zmiany nurtów politycznych i kulturowych w związku z pojawiającymi się tendencjami antyniemieckimi była coraz wyraźniejsza, zarówno na terenie polski jak i samych Czech.
Rządy w Polsce Wacław opierał będzie przede wszystkim o wprowadzony przez siebie urząd starosty, co miało wysoce usprawnić całą administrację. W całym kraju, co zgodnie podkreśla większość kronikarzy, doszło do wyraźnej poprawy stanu bezpieczeństwa oraz wzrostu jeśli chodzi o skarb państwa. Poprawa finansów dawała możliwość wprowadzenia o wiele mocniejszej waluty, a mianowicie grosza praskiego. Oprócz tego udało się wydać prawa górnicze, które spowodowały że prymitywny w tym okresie przemysł zaczął stawać się coraz bardziej rozwinięty, oczywiście biorąc pod uwagę możliwości techniczne znane w tamtym okresie.