Historia europy będzie nam najlepiej znaną, gdyż właśnie z tych terenów pochodzić będzie najwięcej zapisów, przekazów oraz źródeł historycznych oraz szerokiej gamy pozostałości i form po starożytnych ludach, dawnych cywilizacjach i tak dalej. Oprócz tego cały czas korzystamy z ich spuścizny, w technice, sztuce, nauce i wielu, wielu innych dziedzinach. Oczywiście będą to założenia elementarne, które rozbudowaliśmy już bardzo daleko, jednak pochodzą one właśnie od naszych dalekich przodków. Historia europy oraz kolejne jej dzieje pełna będzie arcyważnych wydarzeń oraz momentów, rozpoczynając od czasu antyku, poprzez wyprawy krzyżowe, wojny stuletnie, reformację, rewolucje, francuską oraz przemysłową, od której zmieniło się spojrzenie na świat oraz człowieka. Rewolucja przemysłowa właśnie utwierdziła nas w przekonaniu, że posiadamy nieograniczoną władzę nad tym światem, że możemy sobie przyporządkować przyrodę i wykorzystać ją w każdy sposób jaki uznamy za słuszny bez żadnych konsekwencji.
Osadnictwo na terenach starożytne Grecji rozpoczęło się już prawie dwadzieścia tysięcy lat przed naszą erą, wtedy odkryte zostały pierwsze ślady obecności człowieka. Kilkanaście tysięcy lat później zapoczątkowane zostaje rolnictwo i osiadły tryb życia ludzi przemieszczających się po tych terenach. Następnie ma miejsce epoka brązu i dominacja kultury egejskiej. Kolejny okres w historii to tak zwane ciemne wieki. Są tak określane, a mianowicie dlatego, że posiadamy bardzo ubogie ilości informacji dotyczących z tego okresu z powodu nielicznych i niedokładnych źródeł historycznych. Następny okres zwany jest archaicznym gdzie wysokorozwinięta grecka kultura dopiero raczkuje. Wszystko zaczyna się tak naprawdę umownie od założenia Sparty, co ma miejsce w dziewiątym wieku przed naszą erą. Kilka wieków później Grecja wchodzi w tak zwanych okres klasyczny, gdzie toczą się słynne bitwy z persami, oprócz tego tworzą największe z greckich sław sztuki, filozofii oraz nauki. Ostatni okres trwający do pierwszych lat naszej ery kończy się przejęciem Grecji przez rzymian i uczynieniem z niej swojej prowincji. Jest to swojego rodzaju paradoks gdyż Rzym jako o wiele młodszy naród przez cały ten czas czerpał ze spuścizny greckiej, przejmując jej nauki, a w końcu wykorzystując je przeciw niej samej. Historia starożytnej Grecji odgrywa znaczącą rolę w historii europy, gdyż właśnie stąd bardzo często i bogato czerpała rozwijająca się kultura kontynentu europejskiego w czasach wieków średnich i późniejszych.
Mianem cesarstwa bizantyjskiego, czy też Bizancjum określać będzie greckojęzyczne i istniejące w średniowieczu cesarstwo rzymskie, którego stolica znajdowała się w Konstantynopolu. Używane zamiennie określenie cesarstwa wschodniorzymskiego jest o wiele bardziej popularnym w określeniu do okresu poprzedzającego upadek cesarstwa na zachodzie. Ze względu na dominację kultury greckiej, tegoż języka oraz ludności Bizancjum było w wielu ówczesnych krajach europy zachodniej nazywane cesarstwem greckim. Historycy nie będą zgadzali się co do dokładnej daty rozpoczęcia historii okresu Rzymu, który jest czysto bizantyjskim. Wiele uważa za pierwszego cesarza Konstantyna I, którego lata panowania to pierwsza połowa czwartego wieku. To właśnie on miał przenieść stolicę cesarstwa do Bizancjum.
Wielkie odkrycia geograficzne to popularnie stosowane określenie do opisania odkryć geograficznych, które dokonały się na przełomie piętnastego oraz szesnastego wieku, a w szczególności dotarcie do przylądka dobrej Nadzie, odkrycie ameryki, a następnie także jej podbój. Oprócz tego do ważnych zaliczymy podróż Vasco da gamy do Indii oraz pierwszą podróż dookoła świata, której udało się dokonać Magellanowi. Wydarzenia te zapoczątkowały między innymi następne wyprawy odkrywcze i były jednym z elementów, który przyczynił się do znaczącego poszerzania horyzontów geograficznych europejczyków. Wielkie odkrycia geograficzne niosły z sobą wiele konsekwencji. Między innymi udało się potwierdzić teorię o kulistości ziemi, zawrzeć stosunki z nowymi ludami, poznać ich kulturę, odnaleźć nowe ziemie, rozpocząć handel. Między innymi dzięki dostaniu się do Indii i ameryki na naszym kontynencie pojawiło się wiele nowych produktów, przypraw i tym podobnych. Wcześniej w europie sól była jedną ze znanych przypraw i jedynym ze środków konserwujących. Za datę przełomową uważać będzie się dokładnie rok 1415 kiedy to marynarze portugalscy zdobywają port w Mauretanii, które staje się doskonałą wręcz bazą wypadową w kierunku Atlantyku oraz wnętrza afrykańskiego kontynentu. We wcześniejszej fazie okresu wielkich odkryć pojawiać będą się dwie koncepcje dotarcia do Indii, a mianowicie opłynięcie świata dookoła, czy też przemieszczanie się wzdłuż linii brzegowej Afryki i w takowy sposób dotarcie do Indii.
Rewolucja francuska jest z pewnością jednym z ważniejszych okresów historycznych Francji, w czasie którego doszło między innymi do głębokich zmian politycznych i społecznych, a oprócz tego do obalenia monarchii Burbonów. Za jej symboliczny początek uważać będzie się przejęcie przez paryską ludność Bastylii. Natomiast za koniec rewolucji uznawany jest natomiast kres rządów dyrektoriatu 18 brumairea, czyli w normalnym kalendarzu dziewiątego listopada, kiedy napoleon Bonaparte przeprowadza zamach stanu i ogłasza się pierwszym konsulem. Zdaniem legitymistów o końcu rewolucji będzie można mówić dopiero w czasie restauracji Burbonów mającej miejsce kilkanaście lat później.
Okres rewolucji przemysłowej był czasem kiedy miejsce miały daleko posunięte zmiany społeczne, ekonomiczne, polityczne i który zapoczątkowany został na przełomie osiemnastego i dziewiętnastego wieku na terenach angielskich i wiązał się przede wszystkim z przejściem produkt rzemieślniczej na produkcję fabryczną, czyli na skalę masową. Do głównych przyczyn tejże rewolucji zaliczymy eksplozję demograficzną. W wyniku rosnącej cały czas i to gwałtownie liczby mieszkańców wzrastały także potrzeby rynku. Nie mogły ich zaspokoić zwyczajne manufaktury, które od produkcji rzemieślniczej różniły się tak naprawdę tylko drobnymi szczegółami organizacji produkcji. Drugim ważnym elementem i przyczyną była rewolucja rolna, czy też jak ktoś woli agrarna, która doprowadziła między innymi do zmian tradycyjnych i feudalnych sposobów uprawy roli na rolnictwo nowoczesne, gdzie wdrażane były powoli maszyny parowe, potem mechaniczne, nowego rodzaju technologie i pomysły na efektywne sianie pól, ich nawożenie i nawadnianie.
Wiosna ludów jest umownie przyjmowanym określeniem, które będzie stosowane do opisania serii kilku kolejnych zrywów o charakterze rewolucyjnym i narodowościowym, które miejsce miały w europie w ostatnich latach pierwszej połowy wieku dziewiętnastego. Określeniem lud w tym przypadku nazwano społeczności, które dążyły do uzyskania władzy poprzez udział w urzędach i niższe warstwy społeczne chcące polepszenia warunków życia i zwiększenia swoich praw. Wiosna ludów swoim zakresem obejmowała tereny prawie całej europy.