Ustrój socjalistyczny i komunistyczny w Polsce obecny jest bezpośrednio od roku 1945, sama nazwa Polska Rzeczpospolita Ludowa, czyli w skrócie PRL, wprowadzona została w roku 1952 i obowiązywała aż do 1989. Propagandowo przez władze komunistyczne kraj nasz bardzo często nazywany był także Polską Ludową. Jeśli chodzi o ogólny rys historyczny to w roku 1974 odbyły się wybory, które zgodne były z postanowieniami jałtańskimi i miały one stanowić legitymizację polskiej władzy. Wybory jednak zostały sfałszowane i zwycięski okazał się blok lewicy na czele z PPR i partii pomniejszych. W roku 1948 natomiast polityka samego ZSRR uległa wyraźnej zmianie wobec państw satelickich i miejsce miało przyjęcie za obustronną zgodą demokracji ludowej co spowodowało całkowitą stalinizację państw bloku wschodniego. Polska swoją suwerenność tak naprawdę utraciła już w roku 1944 i od tego okresu podporządkowana była Rosji radzieckiej, pierwsze rozprzężenie miało miejsce tak naprawdę dopiero po śmierci Stalina, nie doprowadziło to jednak wtedy do upadku komunizmu, przekształcenie w państwo demokratyczne nastąpiło dopiero pomiędzy latami 1989, a 1991.
Jeszcze w okresie wojny, w jej ostatecznym stadium, wiadome było, że polska znajdzie się pod protektoratem Rosji, szczególnie, że posiadała licznych sojuszników na terenie naszego kraju – tak zagorzałych, że w czasie wojny polsko-bolszewickiej stawali oni po stronie samych Rosjan, a nie swojej ojczyzny. Koncepcja polski w formie państwa socjalistycznego, które dodatkowo jest ściśle związane z Rosją swoje źródła posiada w programie SDKPiL. Jej tradycje kontynuowała natomiast KPP, czyli Komunistyczna Partia Polski, która dążyła do tego, aby doprowadzić do zmian ustrojowych na terenie kraju, nawet gdyby istniała konieczność użycia siły w tym celu. Pomimo faktu, że do roku 1952 kraj nosił nazwę rzeczpospolitej polski to już tak naprawdę od roku 1944 od ogłoszenia manifestu przez PKWN polska była krajem komunistycznym. Późniejsze wprowadzenie zmiany nazwy było tylko kosmetycznym zabiegiem związanym z jednoczesnym przekształceniem konstytucji w ludową. Jeśli chodzi o zakończenie historii polski ludowej, to najczęściej przyjmuje się datę dwudziestego dziewiątego grudnia roku 1989, kiedy to miejsce ma zmiana nazwy państwa na rzeczpospolitą polską.
Stan wojenny w Polsce wprowadzony został dokładnie trzynastego grudnia roku 1981 na terenie całego państwa na mocy wydanej dzień wcześniej uchwały. Podjęta została ona niejedno głośnie na zlecenie Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego, która była organem nie opisanym w konstytucji, jednak nadrzędnym dla państwowych władz. Stan wojenny poparty został przez sejm PRL dopiero miesiąc później, ustawą wydaną dwudziestego piątego stycznia. Całkowite zniesienie stanu wojennego miejsce miało dopiero po dwóch latach, a dokładnie w lipcu roku 1983. Oficjalnym powodem jego wprowadzenia miała być pogarszająca się sytuacja gospodarcza kraju, tak naprawdę jednak reżim komunistyczny obawiał się możliwości utracenia władzy.
PZPR, czyli dokładniej mówiąc Polska Zjednoczona Partia Robotnicza – była jedną z najważniejszych partii komunistycznej w PRL-u. Założona została w roku 1948 poprzez połączenie PPR oraz PPS (poprzedzone zostało to przeprowadzeniem czystek w szeregach tychże partii). Partia te sprawowała realne rządy w komunistycznej Polsce praktycznie od końca lat czterdziestych do zakończenia komunizmu, czyli przez okres ponad czterdziestu lat poprzez zasadę dyktatury proletariatu. Działalność PZPR była praktycznie do śmierci Stalina prawie całkowicie podporządkowana sowieckiej partii komunistycznej, po jego zgonie miejsce miało lekkie poluźnienie oraz rozprężenie represji komunistycznych. PZPR jako jedyna dopuszczona do istnienia partia sprawująca władzę była jednostką masową, która zajmowała się zarządzaniem gospodarką, przy jednoczesnym sprawowaniu autorytarnej władzy, dążąc do wprowadzenia totalitarnej kontroli we wszystkich z możliwych dziedzin społecznego życia. Bardzo dużą ciekawostką związaną z partią będzie fakt, że podczas ostatniego zjazdu PZPR, który miał miejsce pod koniec stycznia roku 1990 w obieg wypuszczona została seria banknotów z nadrukiem proletariusze wszystkich krajów wybaczcie mi. Obok natomiast znajdował się wizerunek Lenina, który trzymał w ręce różaniec i modlił się. Warto także podkreślić, że pierwsza z kobiet, która zajęła wysokie stanowisko w partii, zasiadała mianowicie w Biurze Politycznym, pojawiła się dopiero w roku 1981.
PRL z pewnością był państwem, w którym obywatelom żyło się ciężko, nie możemy jednak całkowicie demonizować sytuacji, szczególnie w rejonach najlepiej rozwiniętych gospodarczo, gdzie ludzie mogli żyć bez zmartwienia, że zabraknie im jedzenia w pewnym momencie, czy też dachu nad głową. PRL pełen był różnego rodzaju absurdów i osobliwości i pozostawił po sobie wiele pamiątek oraz symboli, na które dzisiaj patrzymy może z politowaniem, czy też z uśmiechem, trzydzieści lat temu były one jednak częścią życia każdego polaka. Mowa tutaj między innymi o Pewexach, kartkach żywnościowych, komitetach kolejkowych, pustych ladach sklepowych i wielu, wielu innych tym podobnych.
Edward gierek był polskim politykiem i zarazem działaczem komunistycznym – najważniejsza informacja związana z jego karierą to jednak fakt, że przez dziesięć lat, od roku 1970 był pierwszym sekretarzem PZPR, a oprócz tego posłem na sejm od pierwszej do ósmej kadencji rządu komunistycznego. Okres jego panowania nazywany jest gierkowską dekadą, charakteryzował się bardzo dużym rozwojem gospodarczym w pierwszym okresie, wiązało się z tym jednak zadłużenie PRL w krajach zachodnich, w drugiej połowie natomiast wiąże się z kryzysem gospodarczym, który doprowadził do upadku rządów gierka, a patrząc bardziej do przodu rządy te przyczyniły się do ogromnej fali społecznego niezadowolenia i późniejszego upadku komunizmu. Do roku 1975 sytuacja była jednak dla polaków bardzo korzystna, mogli liczyć na zachodnie towary i usługi, poczuć smak prawdziwego życia na zachodzie w komunistycznej Polsce.
SB czyli Służba Bezpieczeństwa była organem państwowym, który działa w PRL-u od roku 1956 aż do zakończenia komunizmu w naszym kraju. Głównym zadaniem tegoż organu było utrwalanie władzy komunistycznej oraz zapewnienie porządku publicznego wewnątrz struktur państwowych. W końcowej fazie istnienia zatrudniał ponad dwadzieścia tysięcy funkcjonariuszy, którzy jednocześnie kontrolowali prawie sto tysięcy tajnych współpracowników. O przynależność do SB w czasie komunizmu ludzi świata polityki do dzisiaj toczą się spory i na światło dzienne wyciągane są stare brudy.