Wybory w 1990

Urzedujący od 1989 r. Prezydent RP gen. Wojciech Jaruzelski wyraził zgodę na skócenie swej kadencji prezydenckiej i wole rezygnacji ze stanowiska Prezydenta RP. Wobec tego Marszwłek Sejmu Mikołaj Kozakiewicz rozpisał pierwsze w historii Polski powszechne wybory prezedenckie których termin wyznaczył na 25 listopada 1990 r.
Kolejni politycy deklarowali chęc objęcia Urzedu Prezydenta RP.
Kilkunastu kandydatów zarejestrowało swoje komitety wyborcze. Liczby 100 tys. podpisów niezbednej dla rejestracji kandydata na Prezydenta nie osiagnęli jednak m.in. Janusz Korwin-Mikke, Władysław Siła-Nowicki i Bolesław Tejkowski. Swoje podpisy przedstawiło 7 kandydatów, jednakże po zakwiestionowaniu podpisów pod kandydaturą Kornela Morawieckiego, Państwowa Komisja Wyborcza zarejestrowała 6.
W I turze wyborów kandydaci osiągnęli nastepujące wyniki:
1.Lech Wałęsa – 40,0 %;
2.Stanisław Tymiński – 23,1%
3.Tadeusz Mazowiecki – 18,1%
4.Włodzimierz Cimoszewicz – 9,2%
5.Roman Bartoszcze – 7,2%
6.Leszek Moczulski – 2,5%
Taki układ głosów był zaskoczeniem ze wzgledu na wynik S. tymińskiego który prześcignął T.Mazowieckiego i z L.Wałęsą wszedł do II tury.II tura wyborów odbyła się 9 XII 1990 i wygrał w niej lech Wałęsa – 74,3% zaś S.Tymiński – 25,8%. L.Wałęsa został zaprzysiężony 22 XII 1990.

Lech Wałęsa (ur. 1943), Przewodniczący NSZZ „Solidarnosć”, laureat Pokojowej nagrody Nobla z 1984 r., był w 1990 r. niewątpliwie jedną z nabardziej wpływowych osób w państwie.
Wole kandydowania na urzad prezydencki wyraził dn.10 IV 1990 r. słynnym „nie chcę ale muszę”. Głosił on hasło „przyspieszenia” reform w opozycji do rządu Tadeusza Mazowieckiego. W ten sposób rozpoczeła sie „wojna na górze” miezy tymi dwoma solidarnosciowami politykami. L. Wałęse w wyborach poparło Porozumienie Centrum z Jarosławem i Lechem kaczyńśkimi na czele, a takze NSZZ „Solidarnosć” (większośc struktur) i Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe oraz kilkanaści innyc organizacji. Jednak to nie Mazowiecki miał się okazać głównym rywalem L.Wałęsy a S.Tymiński. W I turze 25 XI 1990 L. Wałęsa wygrał uzyskując 39,96% głosów zaś w drugiej – 74,25%.
22 XII 1990 r. L.Wałesa został zaprzysiężony na urząd Prezydenta RP,zaś przydent RP na wychodźstwie Ryszard Kaczorowski przekazał mu insygnia Prezydentów RP.L. Wałesa był prezydentem do 1995 roku.

W 1990 r. rozpad obozu „Solidarnosći” („wojna na górze) stał się faktem. gdy w IV 1990 Lech Wałęsa zadeklarował wole startu w wyborach prezydenckich, w VI 1990 r. ukształtował się sojusz na rzecz Demokracji który poparł linie premiera Tadeusza Mazowieckiego . Mazowiecki (ur. 1927) w VII 1990 zdecydował sie kandydować na urzad Prezydenta RP. Poprał go ruch obywatelski Akcja Demokratyczna ze zbigniewem bujakiem i Władysławem Frasyniukiem na czele.
Poczatkowo spodziewano się że to T. Mazowiecki będzie głównym konkurentem L.Wałęsy w wyborach prezydenckich,, a nawet na początku sondaże dawały mu przewagę nad L. Wałesą. Tym czasem wielkim zaskoczeniem okazał się wynik S. Ttymińskiego który głosów wszedł do II tury pokonując T.mazowieckiego ktory znalazł się na 3 miejscu uzyskujac 18,1% głosów. 26 XI 1990 Mazowiecki uznawszy wynik wyborów za wotum nieufnosci podał swój rząd do dymisji i wezwał swych zwolenników by w II turze poparli L.Wałęsę co wielu zunało za poparcie „mniejszego zła”. Na bazie komitetów T.mazowieckiego powstała w 1991 r. Unia Demokratyczna.

Czarnym koniem wyborów prezydenckich w 1990 r. okazał się Stanisław Tymiński (ur. 1948), biznesmen , obywatel Polski, Peru i Kanady. S.Tymiński miał nowotania na początku 1 % lecz w ciagu miesiąca pprzedzającego wybory szybko zbliżył się on do T. Mazowieckiego i to w rezulatacie on a nie mazowiecki stal się głównym rywalem Wałęsy uzyskując 25 XI 1990 r. 23,2%. Gówną przycyzną sukcesu Tymińskiego było rozczarowanie duzej cześci Polaków sytuacją ekonimiczną. Przed II turą straszył Lecha Wąłęsę kompromitującymi go materiałami w „czarnej teczce”. Lecz w II turze 9 XII 1990 Tymiński wybory z wałęsą przegrał uzyskując 25,75%. wyjechał wtedy z Polski dokąd powórcił w 1991 r. i założył Partię X.

Ur. w 1946 r, Roman Bartoszcze był działaczem ludowym i Solidarnosći Rolników Indywidualnych. W V 1990 został prezesem Polskiego Stronnictwo Ludowe „Odrodzenie” – spadkobiercy ZSL.
Bartoszcze prezentował się głównie jako kandydat środowisk wiejskich niezadowolonych z polityki rolnej rzadu T.Mazowieckiego. Blizej mu było do lecha wałęsy lecz i jemu zarzucał niedostateczne zaintersoanie spawami wsi. Opócz PSL uzyskał jednakże i poparcie również „nie-wiejskich” partii takich jak stronnictwo Pracy Wadysłąwa Siły – Nowickiego czy stronnictwa Narodowego macieja Giertycha, gdyz odwóywał się tez do wartości chrześcijańsko-narodowych. W I turze 25 XI 1990 uzyskał 5 miejsce i 7,2 % głosów a w ii poparł L.Wałęsę. w 1991 gdy przestał być prezesem PSl powował Polskie Forum Ludowo-Chrześcijańskie „Ojcowizna”.

Leszek Moczulski ur. w 1930 r. był przewodniczacym konfereracji Polski Niepodległej, powstałej w 1979 r.
KPN kwiestionowała układ „Okrągłego Stołu” a jej kandydaci w wyborach VI 1989 r. nie uzyskali żadnego mandatu w Sejmie ani w Senacie. L. Moczulski przedtawiał się jako alternatywa dla L.Wałęsy i T. Mazowieckiego, prezentując alternatywny wobec realizowanego przez rzad mazowieckiego program gospodarczy, lecz i krytykując brak wyrazistości L.Wałęsy. w I turze uzyskał 2,5 % i 6 miejsce a w II udzielił poparcia L.Wałęsie.