Wybory w 2000

W 2000 r. upływała Kadencja Aleksandra Kwaśniewskiego. Zarzadzeniem marszałka Sejmu Macieja Płażyńskiego termin 3 powszechnych i wolnych wyborów prezydenckich wyznaczono na 8 X 2000 r. Zarejestrowało się 13 kandydatów jednakże Jan Olszewski zrezygnował na rzecz Mariana Krzakleewskego i ostatecznie wystartowało 12.
Osiągnęli oni nastepujące wyniki:
1. Aleksander Kwaśniewski – 53,9%
2. Andrzej Olechowski – 17,3%
3. Marian Krzaklewski – 15,6%
4.Jarosław Kalinowski – 6,0%
6. Andrzej Lepper – 3,1%
7. Janusz Korwin-Mikke – 1,4%
8. Lech Wałęsa – 1,0%
9. Jan Łopuszański – 0,8%
10. Dariusz Grabowski – 0,5%
11. Piotr Ikonowicz – 0,2%
12. Tadeusz Wilecki – 0,2%
13. Bogdan Pawłowski – 0,1%

Tym razem rozstrzygnięcie nastapiło już w I turze wyborów gdyż dotychczasowy prezydent Alesander Kwaśniewski przekroczył 50 % głosów i został ponownie prezydentem RP. Była to zarazem druga re-elekcja (po ponownym wyborze I.Mościckiego w 1933 r.) urzędującego prezydenta. A.Kwwaśniewski Złożył przysięgę 23 XII 2000 r.

Aleksander Kwaśniewski pełnił urzad prezydenta od 1995 r. W tym czasie zdołał znacznie zwiększyć swą popularność i bazę wyborczą zyskujac uznanie nawet wśród cześci centro-prawicowe elektroratu. Ponieża zas ta część sceny polityycznej nie wystawiła znowu wspólnego kandydata, Kwasniewski mógł walczyć nie tyle ozwycięstwo bo to było dośc pewne, ile o wygraną już w I turze. I rzeczywiście tak się stało – 8 X 2000 r. uzyskał on 53,9% głosów. okazłąo się że urzedujący prezydent może ponownie wygrać wybory…
Aleksander kwaśniewski został ponownie zaprzysiężony na urzad Prezydenta 23 XII 2000 r. Swą II kadencję sprawował do XII 2000 – czyli pełne 5 lat. W pełni politycnzie wypowiedział się w X 2007 kiedy to poparl Lewicę w wyborach.

Andrzej Olechowski – ur. 1947 – zaistniał na scenie polityczno-partyjnej w 1993 kiedy pod auspicjami Lecha Wałęsy stanął na czele Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform (BBWR). Byl politykim „do wynajecia” skoro w 1992 sprawoał funkcję ministra finansów w rządzie j.Olszewskiego, zaś w l IX 1993-II 1995 – ministra spraw Zagranicznych w rzadzie W.Pawlaka.
po zwycięstwie A.Kwasniewskiego w wyborach Prezydenckich w 1995 r. stworzył „Ruch Stu” – mający stanowić liberalną alternatywę zarówno wobec postoknistycnzej lewicy jak postsolidarnosciowej prawicy. W wyborach prezydenckich startował jakio kandydat „niezależny” był jednak nieoficjalnym kandydatem Unii Wolności kóra oficjalnie nikogo nie poparła. Zajął 2 miejsce z wynikiem 17,3%. na bazie jego komitetów wyborczych postała w 2001 r. Platforma Obywatelska na czele której stanął razem z Donaldem tuskiem i maciejem Płażyńskim lecz wkrótce się z nij wycofał.

Marian Krzaklewski, ur. 1950 , był działaczem zwiazkowym i od 1991 przewodniczacym NSZZ „Solidarnosć” a od 1997 – Akcji wyborczej Solidarnosć, z ramienai której został w IX 1997 posłem na Sejm RP. Początkowo nie kwapił się do podjęcia decyzji o starcie w wyborach i mówiło się że raczej może wystartowaś premier Jerzy Buzek, lub marszałek Sejmu Maciej Płażyński. Ostatecznie jednak wystartował sam Krzaklewski. Kandydatura ta nie cieszyła sie jednak szerokim poparciem nawet w jego własnym środowisku, nie mógł tez liczyć na wsparcie koalicyjnej Unii Wolności.
W pierwszej – a zarazem ostatniej turze wyborów 8 X 200 r.zajął 3 miejsce uzyskując 15,5% głosów.

Jarosław Kalinowski ur. 1962, prezes Polskiego stronnictwa Ludowego, był od 1993 r. posłem na sejm RP. W 1997 był Ministrem Rolnictwa w rzadzie włodzimierza cimoszewicza do zerwania przez PSL koalicji z SLD.
PSL wystawiło go w wyborach mimoi że były tez głosy domagające się startu W.Pawlaka, lub mardszałka Sejmu józefa zycha, lub tez Senatu- adama struzika. Kalinowksi do swojej kandydatury usiłował przekonać nie tylko wyborców wiejskich, lecz również i miejskich prezentujac sie jjako nowoczesny kandydat ruchu ludowego. 8 X 2000 r. uzyskał on 5. miejsce z wynikiem 5,95%. Przyczyną tak niewysokiego wyniku była m.in. rozsnąca konkurencja w osobie Andrzeja Leppera.

Andrzej Lepper, ur. 1954 r. w 1992 r. stworzył rolnicza „Samoobronę”. Było to ugrupowanie rolników którzy protestowali przeciwko niekorzystnym warunkom spłaty kredytów narzuconymi im prze Banki. „Samoobrona” działała początkowo bardzo radykalnie, blokowała drogi itd.
W wyborach prezydenckich Andrzej lepper kandydował już raz w 1995 r. uzyskujac w I turze wynik 1,32% i 9 . miejsce. Tym razem zdołał zwiększyć poparcie dla swojej osoby zająwszy miesjce 5 z wynikiem 3,05 %, coi było m.in. skutkiem rosnącego niezadowolenia społecznego na skutek polityki ekonomicnzej koalicji AWS-UW. W kampanii wyborcej Lepper jednak rozpoczał prezentowani swojego wizerunku jako polityka odpowiedzialnego i umiarkowanego.

Janusz Korwin-Mikke, prezes Unii Polityki Realnej ponownie kandydował pod hasłem „Prezydent 2000”. Tym razem uzyskał mniej głosów niż w 1995 r. – 1,43%, el za to wyższa lokatę – 6 miejsce. Wielką natomiast niespodzianką był barzo słaby wynik byłego prezydenta Lecha Wałęsy, kóregho poparła jego partia Chrześcijańska Demokracja RP. Zajął on 7 miejsce i 1,01%. Jan Łopuszański którego dowyborów wystawiło jego własne ugrupowanie Porozumienie Polskie o prowilu chrzescijańsko-narodowym z 0,79% znalazł się na 8 miejscu.
Z kolei poseł wybrany z listy ROP Dariusz Grabowski, następnie bezpartyjny znalazł się na miesjcu 9 z 0,51%
Dla odmiany skrajnie lewicowy Piotr Ikonowicz z PPS znalazł się na 10 miejscu – zdobył 0,22%. Na 11. uplasował się
gen. Tadeusz Wilecki [zdj.], były szef Sztabu Generalnego poparty przez Stronnictwo Narodowe z wynikiem 0,16%. Stawkę zamykał na 12 miejscu Bogdan Pawłowski – z Unii Wielkopolan – 0,10%