W 2005 upływała już II i ostatnia kadencja prezydencka Aleksandra kwaśniewskiego.
Chęć startu w wyborach zgłosiło az 26 kandydatów lecz 10 nie zdołało zebrać wymaganych 100.000 podpisów i zrezygnowało z ubiegania się o prezydenturę. Byli to: Arnold Buzdygan, Stanisław Ceberek, Gabriel Janowski, Jan Kiełb, Waldemar Kossakowski, Marian Romuald Rembelski, Zbigniew Roliński, Sławomir Salomon, Maria Szyszkowska, Bolesław Tejkowski.
Ostatecznie PKW zarejestrowała 16 kandydatów. Przed wyborami z ubiegania się o ten urząd zrezygnowali: Zbigniew Religa, Włodzimierz Cimoszewicz, Maciej Giertych, zaś Daniel Podrzycki zmarł. Ostatecznie w wyznacoznej przez marszałka Sejmu RP Włodzimierza Cimoszewicza na 8 X 2005 r. W I turze wyborów wystartowało 12 kandydatów którzy osiągnęli nastepujące wyniki:
1.Donald Tusk 36.3%
2.Lech Kaczyński – 33.1%
3.Andrzej Lepper – 15.1%
4.Marek Borowski – 10.3%
5.Jarosław Kalinowski – 1.8%
6.Janusz Korwin-Mikke – 1.43%
7.Henryka Bochniarz – 1.26%
8.Liwiusz Ilasz – 0.2%
9.Stanisław Tymiński – 0.2%
10.Leszek Bubel – 0.1%
11.Jan Pyszko – 0.1%
12.Adam Słomka – 0.1%
Jak widac tym razem lewica nie wystawiła „mocnego”kandydata, po rezygnacji włodzimierza Cimoszewicza Markowi Borowskiemu nie udąło się zagospodarować lewicowego elektoratu i bój rozegrał się między 2 kandydatami centroprawicy – tuskiem i Kaczyńskim.
Wobec nie przekroczenia przez żadnego z kandydatów 50 % głosów odbyła się II tura, 23 X 1995.
Wygrał w niej Lech Kaczyński – 54,0% z Donaldem Tuskiem – 46%
Donald Tusk, ur. 1957 r. W l. 80 XX w. był dizełaczem sdrodowska „gdańskich liberłałów”.
Wspólnie z Januszem Lewandowskim i Jana Krzysztofa Bieleckim stowrzył Kongres Liberałów, a następnie partię Kongres Liberalno-Demokratyczny. W 1994 r. doprowadził on do zjednoczenia KLD i Unii Demokratycznej, zostając wiceprzewodniczącym nowej partii: Unii Wolności. W 2001 wystąpił z UW na tle konfliktu z B.gGeremkiem o przewodnictwo w UW i razem z m.Płażyńskim i A.olechowksim powołał Platformę obywatelską, która przekształciła się w partię. W 2005 r. PO wystawiła go w wyborach prezydenckich. Ponieważ równocześnie PiS wuystawił Lecha kacyzńskiego rozpoczęła się nowa postsolidarnościowa „wojna na gorze”.
D.Tusk wygrał I turę wyborów prezydenkich uzyskując 36,33% głosów. W II turze przegrał jednak z L.Kaczyńskim zdobywając 45,96 %. rywalizacja tusk-Kaczyński ostatecznie pogrzebała plany powowłania”wielkiej koalicji” PO-PiS.
Lech Kaczyński ur. 1949, był działaczem KOR, Wolnych ziwązków Zawodowych i NSZZ „Solidarnosć” oaz doradcą lecha Wałęsy. wspierał go też z bratem Jarosławem w kampanii prezydenckiej w 1990 r.
W kancelarii Prezydenta RP był od III do X.1991 ministrem Stanu. L.Wałesa odwolał do ze stabowiska. Od I.1992 do V.1995 był prezesem Najwyższej Izby Kontroli.
We wrześniu 1995 r. został zarejestrowany jako kandydat na Prezydenta RP, po czym zrezygnował przekazawszy poparcie Janowi Olszewskiemu.
Lech Kaczyński w IV 2001 z bratem Jarosławem powołał partię Prawo i sprawiedliwość (PiS). W 2005 r. wystartował jako kandydat Pis na prezydenta RP. W I turze zajął II miejsce i
4 947 927 głosów 33,1 %. Za to w II turze wyborów pokonał D.Tuska uzyskując 8 257 468 głosów – 45,96% .
Lech Aleksander Kaczyński został zaprzysięzony na urzad prezydenta rP 23 XII 2005 r.
Przewodniczący „Samoobrony” po raz trzeci (po 1995 i 2000) ubiegął się urząd prezydenta RP. Ty razem miał o wiele większe szanse jeśli nie na zwycięstwo , to na uzyskanie poważnego wyniku. Lepper zmienił jeszcze bardziej swój wizerunek prezentując się jako zrównoważony i opanowany polityk. Dało to rezultat i w I turze uzyskał on 3 miejsce oraz 2 259 094 głosów, czyli 15,11%.
A. Lepper uznał to za wielki swój sukces i zapowiadał ze jak takim tempie bedzie roło poparcie to w nastepnych wyborach dostanie 60 % i wygra w I turze… Na razie jednak w II turze poparł Lecha kaczyńskiego.
Marek Borowski ur. 1946, był wicepremierem w rządzie W. Pawlaka a także kierownikiem Urzędu Rady Ministrów w rządzie J. Oleksego.Jako wiceprzewodniczący SLD dokonał w tej parii rozłamu i w marcu 2004 powołał nowe ugrupowanie „Socjaldemokrację Polską”. Marek Borowski po rezygnacji Włodzimierza Cimoszewicza z kandydowania na urząd prezydenta nie ubiegał się o poparcie całej lewicy uzyskał je od SdPl i Partii Demokratycznej. Zajął 4 miejsce z wynikiem 1 544 642 głosów,czyli 10.33% głosów.
W. Cimoszewicz w 2005 pełnił funkcję Marszalka Sejmu. SLD i Unia Lewicy mianowały go swoim kandydatem na prezydenta RP, otryzmał również poparcie od urzedującego prezydenta aleksandra Kwaśniewskiego.
11 sierpnia Komisja śledcza ds. PKN Orlen otrzymała oświadczenie byłej asystentki Cimoszewicza Anny Jaruckiej która przestawiła na xero pisemne zezwolenie Cimoszewicza na zmianę treści oswiadczenia w.s. akcji PNK Orlen. W. Cimoszewicz zaprzeczał twierdzać iż jego pismo zostało podrobione. Prokuratura Postawiła Jaruckiej zarzut skłądania fałszywych zeznan. lecz Cimoszewicz w IX 2005 zrezygnował z kandydowania na urzad prezydenta RP.
Jarosław Kalinowski , kandydat PSL ty razem nie zdołał przekroczyć 2% i uzyskał ostatecznie 269 316 głosów i 1,9% zająwszy 5 miejsce. Nie uzyskał poparcia nawet we własnym wiejskim srodowisku – niecałe 5 % a to za sprawą konkurencji w osobie andrzeja leppera który zarzucał Kalinowksiemu zdradę interesów wsi.
Janusz Korwin – Mikke i tym razem uzyskał mały wynik – 214 116 glosów, czyli 1,43% i 6. miejsce. Kandydatka PD Henryka Bochniarz zajęła miejsce 7 z 188 598 głosami – 1,26% głosów.
Pozostali kandydaci nie przekroczyli 1% poparcia zdobywszy od 0,2% w dół: Liwiusz Ilasz (kandytat niezależny), Stanisław Tymiński (kandytat niezależny), Leszek Bubel (Polska Paria Narodowa), Jan Pyszko (Organizacja Narodu Polskiego), Adam Słomka (KPN-OP).