Po śmierci mieszka I Bolesław został wybrany nowym polskim księciem, od roku 1025 był królem Polskim z dynastii Piastów. Historycy podają, że był on jednym z ważniejszych sojuszników niemieckiego cesarza Ottona III, którego gościł w roku tysięcznym w Gnieźnie, na zorganizowanym specjalnie zjeździe gnieźnieńskim, podczas którego ponoć Bolesław miał zostać koronowanym. Źródła historyczne w tym przypadku nie są jednoznacznymi, szczególnie jeśli chodzi o ocenę gestów, które Otton wykonał w momencie swojej wizyty w Polsce, lecz dowodem jego pojawienia się są monety z napisem rex, których powstanie datowane jest właśnie na okolice nowego tysiąclecia oraz dary, które wręczył on Bolesławowi, włócznię wraz z diademem. Otrzymał on po swoim ojcu mieszku naprawdę dużą spuściznę, zespolony pod względem terytorialnym kraj, którego granice zwiększyły się ponad dwukrotnie. Sam także prowadził politykę ekspansyjną, udało mu się między innymi zając kijów oraz wiele, wiele innych ziem. Niektórzy historycy podają, że to właśnie Bolesławowi a nie Kazimierzowi III należy się przydomek Wielki.
W momencie śmierci cesarza Ottona III, Chrobry zrywa stosunki pokojowe z Niemcami i rozpoczyna wojnę, poprzez zaatakowanie Miśni. Henryk w tym momencie odpowiada zbrojną wyprawą w następnym roku. Pierwsza z ofensyw nie odnosi skutku, a już w trakcie jesieni władca Rzeszy atakuje Czechy i obala władzę Bolesława na tych terenach właśnie. Przy Polsce pozostały tylko i wyłącznie Morawy oraz Słowacja. Henryk przesuwa się jednak cały czas dalej i zdobywa Milsko, a w pierwszych latach wieku jedenastego udaje mu się dotrzeć aż do poznania. Wtedy też zawarty został układ pokojowy, na mocy którego ma prawdopodobnie zrzeczenie się przez Bolesława Milska oraz Łużyc. Henryk wkrótce wypowiedział rozejm, w efekcie czego było najechanie przez Bolesława chrobrego, ziem, które należały do jednego z arcybiskupstw niemieckich. Następnie bez większych problemów oraz utrudnień udało mu się odzyskać Budziszyn. Kontrofensywa polska ruszyła dopiero w worku 1010 nie przyniosła jednak żadnych okazalszych skutków poza rozległymi zniszczeniami na terenie śląska. W roku 1012 zawarty został pokój na okres pięciu lat, później jednak trwały także działania wojenne, tak aby ostateczny pokój zawarty zostać mógł w roku 1018 w Budziszynie. Zwycięzcą całego konfliktu okazał się polski władca.
W roku tysięcznym do Gniezna przybywa niemiecki cesarz Otton trzeci. Do głównych celów jego wizyty zalicza się przede wszystkim pielgrzymkę do grobu świętego Wojciecha oraz jednocześnie chęć pozyskania chrobrego jako sojusznika i wsparcia idei cesarstwa uniwersalistycznego. W momencie zjazdu gnieźnieńskiego utworzona została całkowicie niezależna polska jednostka i organizacja kościelna, gdzie metropolia umiejscowiona została w Gnieźnie, a biskupstwa w Krakowie, Kołobrzegu i Wrocławiu. Jedną z najważniejszych rzeczy, która dokonana była w momencie tegoż właśnie zjazdu była symboliczna koronacja chrobrego na króla, dokonana przez nałożenie na jego skronie cesarskiego diademu. W takowy właśnie sposób chrobry otrzymał uprawnienia królewskie. Oprócz tego chrobrego uznano także za przyjaciela cesarstwa rzymskiego i brata cesarskiego, co było najwyższą z możliwych godności w ceremonialne tamtejszych czasów. W trakcie tychże uroczystości nastąpiła także wymiana darów pomiędzy gospodarzami, a przybyłymi gośćmi. Ponadto Polska uniezależniła swoje wpływy od Niemiec, między innymi poprzez zwolnienie od płacenia trybutu. Bolesław od Ottona otrzymał kopię włóczni św. Maurycego oraz relikwię gwoździa krzyża pańskiego, a w zamian za to cesarz otrzymał ramię świętego Wojciecha, które zachowało się do dziś oraz jednocześnie trzystu zbrojnych żołnierzy, którzy jak podają źródła należeli do jednych z najlepszych w polskim wojsku.
Po tym jak umiera Mieszko I, co miało miejsce 25 maja roku 992, Bolesław w okolicznościach, które są obecnie nieznanymi bardzo szybko przejął władzę nad całym krajem oraz wygnał swoich przyrodnich braci z drugiego małżeństwa ojca. Już w czerwcu pełnić on rolę w pełni samodzielnego władcy, Niemcy prosili go nawet o posiłki wojskowe. Wskazywać będzie mogło to na to, że Bolesław był obecnym przy konającym ojcu i wówczas wyrazić musiał on zgodę na przejęcie władzy przez syna. Dążąc do ekspansji na tereny pruskie popierał w swojej polityce misję chrystianizacyjną między innymi tą, którą prowadzić praski biskup, Wojciech, która miała miejsce w roku 997. W momencie kiedy Wojciech został zabity z rąk pogan chrobry wykupił jego zwłoki, za ilość złota porównywalną do wagi ciała przyszłego świętego. Kiedy Wojciech kanonizowany został jeszcze w roku 999 miało to ogromne i wysoce prestiżowe znaczenie dla całego polskiego kościoła.
W momencie śmierci cesarza Ottona III, Chrobry zrywa stosunki pokojowe z Niemcami i rozpoczyna Po zakończeniu wojny z Niemcami, Bolesław mógł liczyć na wsparcie właśnie od tego narodu podczas swojej zbrojnej wyprawy na kijów. W roku 1018 rozpoczęła się ofensywa, która miała na celu przywrócenia tronu kijowskiego, zięciowi Bolesława, a mianowicie Świętopełkowi, gdzie jej zakończenie było w pełni pozytywnym i udanym. Po zwycięskiej bitwie w miejscowości Wieluń, zajęty został kijów. Przyłączył również kosztem Rusi grody czerwieńskie, które utracone zostały kilkanaście lat wcześniej.
Obecnie cały czas toczone są spory co do dokładnej daty koronowania Bolesława I Chrobrego na króla. Niektórzy z historyków uważają, że w roku tysięcznym Chrobry cały czas starał się o zgodę od papieża na swoją koronację, potwierdzającą akt, który miał miejsce właśnie w momencie gnieźnieńskiego zjazdu. Niezależnie od tego jaki byłyby źródła niemieckiej proweniencji, wszystko jednoznacznie potwierdza, że Bolesław, który skorzystał z krótkiego okresu bezkrólewia w Niemczech, kazał koronować się w roku 1025, dokładna data ani także miejsce są jednak dokładnie nieznanymi. Inni uważają natomiast, że w 1025 dokonane zostało tylko odnowienie koronacji z roku tysięcznego, gdzie w tym czasie spotykano się jeszcze z wielokrotnymi koronacjami.