Amficelias będzie jednym z rodzajów zauropodów, które należą jednocześnie do rodziny diplodoków. Jeśli chodzi o samą nazwę tego gatunku będzie składała się ona z trzech kolejnych greckich słów, które są synonimami słowa wklęsłość oraz obustronność. Gatunek ten mógł być jednym z największych zwierząt, które w ogóle stąpały po powierzchni naszej planety. Jego rozmiary podawane są różnie, jednak najczęściej mieściły będą się w zakresie do sześćdziesięciu metrów oraz stu dwudziestu ton. Gatunek ten na nieszczęście jest jednak znany tylko i wyłącznie z pojedynczych i niekompletnych kręgów, a oprócz tego z rysunków wcześniejszych znalezisk, które obecnie są zaginione. Pomimo swoich ogromnych rozmiarów amficelias był zwierzęciem o bardzo łagodnym nastawieniu, roślinożercom, który inne zwierzęta skrzywdzić mógł najwyżej przez przypadek, spotkanie z jego stopą dla człowieka skończyłoby się definitywną śmiercią. Gdyby zwierzęta tego rodzaju cały czas stąpały po powierzchni ziemi człowiek z pewnością czułby się o wiele bardziej zagrożony.
Pierwsze ze szczątków odnalezione zostały w jednym z parków ogrodniczych, które mieszczą się licznie w kolorado. Osoba, której udało się tego dokonać była pasjonatem, zbieraczem skamielin, po swoim odkryciu współpracował z jednym z najlepszych archeologów. Znalezisko miejsce miało niedaleko kamieniołomów, gdzie wcześniej udało się odnaleźć także szczątki samego kama razura. Odnalezione skamieliny, kilka pojedynczych kręgów, były słabo zachowane, jednak z drugiej strony posiadały wręcz ogromne rozmiary, około półtora metra wysokości. W okresie lata roku 1878 krąg ten przetransportowany został do stacji badawczej, gdzie kość ta uznana została za jeden z elementów budowy całkiem nowego gatunku dinozaurów, które wcześniej nie były znane dotychczas. Gatunek ten będzie jednak bardzo niepewnym jeśli chodzi o dokładniejsze hipotezy, bardzo często pomijany jest także w publikacjach dotyczących największych dinozaurów. Będzie tak przede wszystkim dlatego, że istnieje bardzo mała ilość skamielin, a większa ich część została dodatkowo skradziona, nie wiadomo gdzie znajduje się między innymi kość udowa. Miejsce ich pobytu nie jest znane, a wszelkie dotychczasowe próby ich odnalezienia, czy też ustalenia gdzie się znajdują kończyły się całkowitym fiaskiem. Mimo wszystko jednak gdyby gatunek ten naprawdę istniał, a wielu naukowców cały czas w to nie wątpi to byłby on największym z żyjących organizmów na naszej planecie w jej historii, żadne ze zwierząt nie przybierało jeszcze tak dużych rozmiarów.
W przeciągu lat od odkrycia pierwszych ze skamielin udało się wyróżnić kilka różnych gatunków amficeliasa, które opisywane są jednak na podstawie naprawdę szczątkowych informacji z pojedynczych kości, które udało się odnaleźć. Udało się zauważyć między innymi podobieństwo z diplodokami, ale także różnice, jak wydłużenie kończyn oraz całej linii ciała od głowy do końca ogona. Kość udowa, którą odnaleziona jest naprawdę długą, jednocześnie szczupłą i specyficzne zaokrągloną. Owa okrągłość uznawana jest za jedną z charakterystycznych cech rodzaju stwierdzonego później także u innych dinozaurów.
Szacujący rozmiary amficeliasa, którego przeważnie uważa się za jednego z przedstawicieli diplodoków będzie trzeba oprzeć się na skamielinach także innych członków z tejże rodziny. Diplodoki same w sobie były długimi i jednocześnie niebywale smukłymi dinozaurami. Archeolodzy oszacowali między innymi na podstawie rozmiarów kręgu wiele innych właściwości dotyczących tego gatunku. Udało się zauważyć, że u innych przedstawicieli tewj samej rodziny kość udowa bywa przeważnie dwa razy wyższa od samego kręgu, jej długość przeciętnie będzie wynosiła cztery metry. Wszystkie te obliczenia będą opierały się oczywiście na założeniach, jedne są bardziej konkretne inne mniej, jednak wszystkie dążą do tego samego celu, poznania dokładnej historii tychże nietypowych zwierząt. W kolejnych latach udało się ustalić długość i wagę poszczególnych elementów ciała oraz ogólne rozmiary, które oszacowane zostały na około sześćdziesiąt metrów i sto dwadzieścia ton jeśli chodzi o ciężkość. Wskazano także, że nawet najniższe gatunki i przedstawiciele tego rodzaju są o wiele większymi i potężniejszymi dinozaurami od wszystkich pozostałych. Inne wymiary ciała, które zostały zaprezentowane wcześniej to około czterdzieści metrów. Dla porównania płetwal błękitnym, czyli największy z żyjących organizmów osiągał będzie długość trzydziestu metrów, po amficeliasie najcięższym dinozaurem był ważący 40 ton mniej gatunek z tej samej rodziny. Także największe z okazów płetwala błękitnego nie będą wagowo przekraczały masy amficeliasów.
Archeolodzy zajmowali się badaniem przyczyny tak ogromnych rozmiarów amficeliasa. Udało się im stwierdzić, że rozmiary te chowały wszystkie z zauropodów od początku ewolucji całej ich rodziny. Porównywał on je między innymi do obecnych dużych ssaków, na przykład nosorożców, czy też słoni. Wykształciły one duże rozmiary, przede wszystkim dlatego, aby mieć możliwość pomieszczenia sporej ilości pokarmu oraz całego rozbudowanego układu pokarmowego, który w przypadku roślinożerców jest bardzo potrzebnym. Długie jelita będą dawały przede wszystkim możliwość fermentacji i gromadzenia pożywienia jednocześnie. Dzięki temu zwierzęta same w sobie wyposażone w skomplikowany układ trawienny służący do gromadzenia pokarmu, łatwiej będą wytrzymywały okresy niesprzyjające dla życia. Zauropody na początku okresu swojej ewolucji spotykały się z częstymi suszami, możliwe, że z chęci przetrwania wykształcały coraz bardziej rozbudowane układy trawienne, co ciągnęło za sobą jednoczesne powiększenie rozmiarów. Dinozaury same w sobie i tak były zwierzętami dużymi, więc nie potrzeba było wiele, aby powstał jeden z największych gatunków żywych organizmów.
Amficelias zaliczany będzie do rodziny diplodoków. Oprócz niej bardzo często należeć będzie tutaj także wiele innych zauropodów, które występowały praktycznie na wszystkich kontynentach oprócz południowej części ameryki. Rodzina ta brała będzie swoją nazwę od jednego z najbardziej znanych przedstawicieli czyli właśnie diplodoka. Do rodziny bardzo często zaliczane są także inne gatunki, między innymi amficelias, który czasami także traktowany jest jako członek o wiele szerszej grupy organizmów z okresu jury.
Na podstawie zaledwie kilku kości, z których większość jeszcze zaginęła, naukowcom naprawdę trudno będzie ustalić więcej szczegółów z życia samego amficeliasa niż jego rozmiary, gdzie i tak opierają się oni na domysłach. Istnieje jednak wiele hipotez dotyczących życia amficeliasa. Jako że było to zwierzę roślinożerne, podobnie jak wszystkie inne diplodoki nie było zmuszone do polowań. Nawet gdyby miejsce miała taka konieczność to zwierzę o tak ogromnych rozmiarach nie musi poruszać się w stadzie, aby upolować zdobycz, tak samo stado nie jest potrzebne, aby bronić się przed drapieżnikami, które są przecież o wiele mniejszych gabarytów. Najprawdopodobniej więc amficelias był samotnikiem, które całe dnie spędzał na jedzeniu oraz spaniu, spotykał się tylko z przedstawicielami płci przeciwnej w okresie godów.