Jak się okazuje wiek dziewiętnasty nie był tylko wiekiem wielkiej rewolucji przemysłowej, którym w rzeczywistości miał być. Był on też pełen wojen, szczególnie na terenie kontynentu europejskiego. Wśród tamtejszych wojen między innymi warto wspomnieć następujące, jak: napoleońskie, koalicje antyfrancuskie, inwazję na Rosję, sto dni Napoleona, wojnę trypolitańską, rosyjsko-turecką, rosyjsko-szwedzką, wojnę TEcumseha, brytyjsko-amerykańską, z Krikami, z Seminolami, PAunisów z Czejenami, jak również niepodległościowe wojny w Ameryce Północnej i Południowej szczególnie. Wszystkie one oczywiście były bardzo krwawe, kończyły się zwycięstwem określonej strony, zajęciem niektórych terenów, sojuszem, porozumieniem itp. Najczęściej miały one miejsce na lądzie, czasami na morzach i oceanach, ale o wiele rzadziej. Wielokrotnie chodziło o przesuwanie granic lub przenoszenie kolonializmu na inne państwo, które akurat wygrało daną wojnę. Wszystko zmieniało się wprost błyskawicznie. Trudno było nadążyć za zmieniającymi się właścicielami.
Bitwa pod Seonghwan była to pierwsza bitwa lądowa, która prowadzona była podczas wojny chińsko-japońskiej. Została ona stoczona pod koniec lipca 1894 roku pod wsią o nazwie Seonghwan, która leży niedaleko miasta Asan na terenie Korei. Była to wojna między armią japońską a chińską. Straty chińskie sięgnęły pięciuset zabitych i rannych, a Japończycy stracili niecałe sto osób. Świetnie zorganizowane siły japońskie bez trudu przerwały chińskie linie obronne, przez co zmusili ich do wycofania się aż do Pjongjang. Armia japońska wróciła do Seulu na początku sierpnia tego samego roku. Potem oficjalnie wypowiedziano wojnę cesarzowi Chin.
Wojna grecko-turecka była to wojna trwająca od drugiej połowy kwietnia do czwartego grudnia 1897 roku. Rozgrywała się ona między Królestwem Grecji a Imperium osmańskim. Często określana jest też ona jako wojna trzydziestodniowa. Ostatecznie wojna ta zakończyła się totalną klęską Grecji. Wojskami tureckimi dowodził sułtan Abdulhamid II. W końcu nastąpiły długie negocjacje i zgodzono się na cztery miliony lirów tureckich oraz mało korektę granicy na rzecz Turcji. Czwartego grudnia 1897 roku podpisano traktat pokojowy w Istambule. Kreta uzyskała dzięki temu dużą autonomię, chociaż wciąż należała do Imperium osmańskiego.
Bitwa pod El-Teb, inaczej określa się ją jako bitwę pod At Tiba lub druga bitwa pod El-Teb. Była ona rozegrana niedaleko miasta Suakin w Sudanie pod koniec lutego 1884 roku. W „rozgrywce” wzięły udział siły egipskiego korpusu ekspedycyjnego pod dowództwem generała-majora sir Geralda Grahama a zgrupowaniem mahdystów dowodzonych przez gubernatora wschodniego Sudanu, czyli Osmana Digny. Bitwa ta zapewniła zwycięstwo Egipcjanom, jednakże nie zostało ono w pełni wykorzystane. Ostatecznie miasto zostało ponownie zdobyte przez mahdystów.
Bitwa o saletrę, inaczej określa się to jako wojnę o Pacyfik lub wojnę saletrzaną. Był to swoisty konflikt zbrojny w latach 1879 do 1884 roku dokładnie między wojskami Chile a złączonymi siłami Peru oraz Boliwii. Ostatecznie wojna ta zakończyła się zwycięstwem Chile, które to weszło w posiadanie bogatych w surowce mineralne terytorium, jak i odcięło Boliwii dostęp do Oceanu Spokojnego. Konflikt ten miał swój rozdźwięk zarówno na lądzie, jak i na morzu. W 1884 roku podpisano rozejm między Chile a Boliwią, dzięki czemu Chile zyskało kontrolę nad boliwijskim wybrzeżem, a także złożami miedzi i innych minerałów.
Bitwa pod Plewną jest to jedna z najważniejszych i najbardziej spektakularnych i najbardziej zaciętych bitew w drugiej połowie dziewiętnastego wieku. Miała ona miejsce pod twierdzą Plewna między wojskami tureckimi i połączonymi siłami rosyjskimi oraz rumuńskimi. Została ona stoczona w latach 1877 oraz 1878 na Bałkanach. Ostatecznie zwyciężyły wojska koalicji, co dało Rosji możliwość prowadzenia kolejnych operacji zaczepnych na terenie Bałkanów. Po obu stronach wojny szerzyły się rzesze zabitych i rannych. Obie strony nie chciały zrezygnować i poddać się.
Powstanie kwietniowe było to swoiste powstanie narodowe Bułgarów, dokładnie przeciw Imperium Osmańskiemu. Początek datowany jest na drugą połowę kwietnia 1876 roku w okolicac Kopriwszticy. Ostatecznie powstanie to zostało brutalnie stłumione i zakończone przez wojska osmańskie. Brak jest dokładnych danych, co do ilości zabitych i rannych. Przypuszcza się tylko, że było ich bardzo dużo po bułgarskiej stronie. Jednocześnie powstanie to przyciągnęło uwagę ze strony europejskich mocarstw w kierunku położenia państw bałkańskich, które okupowane były przez Turcję.