Henryk VIII

Henryk VII z dynastii Tudorów jest chyba jednym z bardziej rozpoznawalnych angielskich monarchów – jest tak przede wszystkim dlatego, że to właśnie on odpowiedzialny jest za założenie kościoła anglikańskiego. Jak podają dzisiaj źródła uczynił to przede wszystkim dlatego, że papież nie chciał wyrazić zgody na jego ponowny ożenek. Wprowadzenie nowego odłamu chrześcijaństwa dało mu natomiast możliwość posiadania ich aż sześciu przez wszystkie kolejne lata. Jeśli chodzi o jego biografię, to urodził się w Greenwich w ostatniej dekadzie wieku piętnastego, umiera natomiast w połowie wieku szesnastego w Londynie. Na tronie angielskim zasiadał od kwietnia roku 1509, oprócz tego posiadał także tytuł lorda i króla Irlandii w latach czterdziestych wieku szesnastego. Ciekawostką może być fakt, że lubił hazard, przede wszystkim granie w kości oraz karty, a w młodych latach interesował się tenisem oraz polowaniami. Posiadał także niewątpliwie duży talent muzyczny i napisał książkę krytykującą postawę Marcina Lutra, za którą otrzymał tytuł obrońcy wiary.

Henryk urodził się w Greenwich, jako trzecie dziecko Henryka siódmego oraz Elżbiety York. Łącznie miał on sześcioro rodzeństwa, jednak tylko trójka dożyła dorosłości. Jego ojciec został królem Anglii (pierwszym z dynastii Tudorów) poprzez dokonanie podboju i zbrojnego ataku, jego pozycja została jednak umocniona dopiero po małżeństwie z Elżbietą. Już we wczesnym dzieciństwie Henryk posiadał liczne tytuły szlacheckie, był między innymi księciem Yorku, marszałkiem Anglii i namiestnikiem Irlandii. Na początku szesnastego wieku uczestniczył on w ślubie swojego starszego brata, który miał wtedy dokładnie piętnaście lat. Nowożeńcy wyjechali do Walii (taki panował wtedy zwyczaj wśród przedstawicieli angielskiej korony), bardzo szybko jednak zapada w chorobę i umiera. Powoduje to, że w wieku zaledwie jedenastu lat Henryk staje się już prawowitym następcą tronu, a wkrótce po tym wydarzeniu ogłoszony został oficjalnie księciem Walii. Henryk siódmy wciąż pragnął podtrzymać związek matrymonialny pomiędzy Hiszpanią, a Anglią, z tego też powodu wydał swojego syna za Katarzynę, która wcześniej była żoną starszego brata Henryka. Kilka lat później jednak Henryk siódmy całkowicie stracił zainteresowanie sojuszem z Hiszpanią, z tego też powodu zaręczyny zostały zerwane, a młody książę miał oświadczyć, że zorganizowano je bez jego zgody oraz pod przymusem. Henryk pomimo swojego młodego wieku był więc cały czas zaangażowany w politykę kraju, ojciec angażował go w liczne sprawy, reprezentował w europie angielską koronę i zdobywał doświadczenie administracyjne.

Henryk ósmy wstępuje na tron w wieku osiemnastu lat zarazo po śmierci ojca. Cały czas był naciskany przez Ferdynanda aragońskiego na ślub z jego córką Katarzyną, z tą samą z którą wcześniej był zaręczony. Władca Hiszpanii chciał bowiem w takowy sposób zdobyć władzę nad Anglią i móc ją kontrolować. Do zaślubin dochodzi dziewięć tygodni po koronacji, pomimo głosów sprzeciwu stolicy apostolskiej. Pierwsze dwie ciąże Katarzyny były tragiczne, w czasie pierwszej poroniła, po drugiej dziecko przeżyło zaledwie miesiąc. Na samym początku władzy Henryk unikał angażowania się w rządzenie oraz administrację. Przez dwa lata po objęciu jego rządów sprawy państwowe nadzorowane były przez doradców oraz wysoko postawionych duchownych.

Henryk ósmy w kolejnych latach swoich rządów zaczął przekazywać należące i zarezerwowane wcześniej dla kleru urzędy w ręce świeckie, ograniczając w ten sposób wpływ duchowieństwa na sprawy państwowe. Spowodowało to rozwścieczenie stolicy apostolskiej, moment który jednak przeważył czarę goryczy miał miejsce później i dotyczył ponownego zamążpójścia Henryka w momencie kiedy znajdował się jeszcze w innym oficjalnym związku (miał on zostać unieważniony tak naprawdę nie było do tego podstaw). Papież nakłada więc na Henryka ósmego ekskomunikę, co było przyczyną brzemiennego w skutkach przewrotu religijnego. Anglia całkowicie odcięła się od stolicy apostolskiej, władze kościelne pozbawione zostały jakichkolwiek praw ingerowania w sprawy państwowe, a żeby tego było mało moc mianowania biskupów od tego momentu posiadał sam król. Głową kościoła mianowany został monarcha angielski, a za nie uznanie go takowym karano śmiercią. W tym momencie miejsce miało narodzenie się anglikanizmu, czyli całkowicie nowego odłamu chrześcijańskiego. Jako głowa kościoła Henryk ósmy mógł w tym momencie bez problemy ponownie ożenić się. Henryk w celu stłumienia wszelakich sprzeciwów oraz buntu mordował każdego kto nieprzychylnie nastawiony był do jego decyzji, spowodowało to, że całe zamieszanie skończyło się bez większych rewolt. Kościół anglikański przejmował wiele rozwiązań kościoła katolickiego jak i wyznań protestanckich. Zachowane zostały katolickie dogmaty, przyjęto jednak jednocześnie protestancki zapis o zbawieniu poprzez wiarę.

Henryk ósmy cały czas posiadał problemy z prawowitym następcą, dzieci wcześniejszych żon uznawane były za pochodzące z nieprawego łoża, a kolejne wybranki dawały mu albo córki albo dzieci chorowite i umierające w pierwszych latach życia. Ostatnią z żon Henryka była poślubiona w 1543 roku Katarzyna Parr. Z powodu różnicy poglądów na temat polityki religijnej swego męża prawie straciła życie, jednak dzięki posłuszeństwu i uległości udało jej się przeżyć. Pomogła Henrykowi pojednać się z pierwszymi z jego córek i zaraz po tym przywrócone im zostało miejsce w linii sukcesji zaraz po Edwardzie, który był pierwszym prawowitym następcą tronu.

Henryk umiera w roku 1547 w pałacu Whitehall. Na mocy aktu sukcesyjnego podpisanego trzy lata wcześniej koronę po ojcu dziedziczy Edward, który był jego jedynym żyjącym synem – przyjmuje on imię Edwarda czwartego. Edward był pierwszym monarchą protestanckim, który rządził Anglią, Henryk zadbał bowiem aby jego syn kształcony był w duchu protestantyzmu, ze względu na chęć ugruntowania pozycji swej dynastii oraz antypapieskiego charakteru zmian, które miały miejsce w kraju. W momencie przejęcia władzy posiadał on jednak zaledwie dziewięć lat nie mógł jej więc sprawować w sposób faktyczny. Wyznaczonych zostało szesnastu wykonawców, którzy mieli służyć w formie rady regenckiej do czasu osiągnięcia przez Edwarda pełnoletniości.

Henryk ósmy był postacią naprawdę ciekawą, świadczyć może o tym między innymi fakt posiadania sześciu żon. Mało kto zdaje sobie jednak sprawę, że jego ostatnia małżonka posiadała także większą ilość mężów, miała ich dokładnie czterech. Henryk ósmy w ostatnich latach swojego życia posiadał tak dużą nadwagę, że zaistniała potrzeby skonstruowania specjalnej maszyny, która mogłaby wnosić króla po schodach – jest to bardzo dziwne, gdyż w młodości król był bardzo szczupły i lubił uprawiać różnego rodzaju sporty. W momencie kiedy miejsce miało ścięcie jednej z jego żon, a mianowicie Anny Boleyn, Henryk przebywał na polowaniu, uwielbiał bowiem tego typ rozrywki, a jak sam stwierdził brzydził się widoku egzekucji. Co ciekawsze, ostatnie słowa jakie miał wypowiedzieć przed śmiercią to właśnie imię straconej żony.