Osiemnasty wiek miał być praktycznie wiekiem rozwoju, technologii, a także początku rewolucji przemysłowej. Niestety nie do końca się tak udało. Wielkie zatargi i okrutne waśnie wielokrotnie przyczyniały się do wojen i bitew, głównie między państwami, między władcami. Między innymi wymienić tutaj należy wojny o sukcesję hiszpańską, królej Anny, Komanczów z Apaczami, powstanie Rakoczego na Węgrzech, wojny rosyjsko-tureckie, wojnę północną i wiele innych. Znaczące okazywały się też liczne rewolucje i powstania. Przede wszystkim bitwy te po raz kolejny miały miejsce na kontynencie europejskim. Jednocześnie coraz częściej dochodziło do sporów i waśni w Ameryce Północnej, głównie między plemionami indiańskimi, które podburzane były przez „Amerykanów”. Bardzo wpłynęło to na przyszłe (obecne) losy Indian na tym kontynencie. Jednocześnie miało to rozdźwięk pod względem traktowania ich przez ludność napływową z Europy. Dużo działo się wtedy również na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, której losy miały się właśnie w tym wieku zakończyć.
Bitwa pod Cremoną odbyła się pierwszego lutego 1702 roku podczas hiszpańskiej wojny sukcesyjnej. Eugeniusz Sabaudzki poprowadził wtedy nocny atak na Francuzów. Efektem było zaskoczenie Francuzów i fakt, że w ręce Austriaków wpadła większość Cremony. Zdobycie twierdzy było jednakże niemożliwe. Twierdza do końca przetrzymała atak. Kiedy już z kolei dotarła francuska odsiecz Eugeniusz Sabaudzki po prostu zmuszony był wycofać się z miasta. Dało to jednakże Francuzom do myślenia, że nie są tacy niezwyciężeni, jak im się wydawało na początku.
Była pod Luzzarą to bitwa trwająca podczas hiszpańskiej wojny sukcesyjnej. Miała ona miejsce w sierpniu 1702 roku. Koalicja Francji, Hiszpanii i Sabaudii miała znaczną przewagę w trakcie wojny. Z kolei Eugeniusz Sabaudzki, który dysponował tylko dwudziestoma pięcioma tysiącami żołnierzy postanowił pierwszy zaatakować osamotnione francuskie wojska, które dowodzone były przez księcia Vendome’a. Wprost spektakularnie Francuzi zostali zaskoczeni, a walki trwały wiele godzin. Ostatecznie udało się Francuzom, ale po wielkich stratach i wyrzeczeniach, wyprzeć Austriaków z ich obozu. Zwycięstwo zostało ogłoszone przez obie strony. Straty francuskie były większe, ale nie oznaczało to zwycięstwa Austriaków. Książę sabaudzki Wiktor Amadeusz II był pod wrażeniem tej bitwy i przeszedł na drugą stronę, przez co udaremnił plany francuskie.
Bitwa nad Dźwiną była to jedna z bitew drugiej wojny północnej. Inaczej określana jest ona również jako bitwa pod Rygą lub bitwa pod Kokenhuzą. Miała ona miejsce w drugiej połowie lipca 1701 roku. Armia szwedzka liczyła siedem tysięcy żołnierzy. W tym samym czasie Szwedzi wprowadzili na rzekę żaglowce. Karol XII po przeprawie uderzył na zaskoczoną armię sasko-rosyjską, która dowodzona była przez feldmarszałka von Steinaua. Po przeprowadzonym chwilę później kontrataku siły szwedzkie nie dały się zepchnąć za Dźwinę. Nastąpił drugi atak wojsk szwedzkich. Ostatecznie Szwedzi wygrali i zmusili Rosjan oraz Sasów do odwrotu. Zwycięstwo było efektem przemyślanego i przygotowanego wcześnie planu.
Bitwa pod Wschową miała miejsce w połowie lutego 1706 roku. Było to podczas trwania Wielkiej Wojny Północnej. Bitwa ta toczyła się na obszarze Rzeczypospolitej. Armia szwedzka pobiła armię rosyjsko-saską. Pierwsza dowodzona była przez Karola Gustawa Rehnskiolda. Druga z kolei była pod dowództwem Johanna Matthiasa von der Schulenburga. Strona niemiecko-saska miała ponad siedem tysięcy zabitych, tyle samo jeńców i do tego stracili wszystkie działa. Z kolei straty po stronie Szwecji wynosiły ponad czterystu zabitych i prawie ośmiuset rannych.
Wojna Dummera – Był to swoisty konflikt kolonialny toczący się między Brytyjczykami a Indianami na terenie Ameryki Północnej. Miał on miejsce w latach 1722 do 1727 roku. Głównym miejscem walk były północno-wschodnie rejony kontynentu. Nazwę wojna ta przyjęła od gubernatora Williama Dummera z Massachusetts. Tą samą nazwę miał też form w Vermont zbudowany w 1724 roku. Kilka plemion indiańskich wystąpiło przeciwko kolonizatorom. Ostatecznie przegrali oni. Do końca walczyli Abenakowie i Penobscotomie. Ostatnie podpisano układ w lipcu 1727 roku w Montrealu.
Bitwa pod Chotusicami – Była to jedna z bitew podczas pierwszej wojny śląskiej. Miała ona miejsce w drugiej połowie maja 1742 roku. Celem były działania wojenne o sukcesję austriacką. Pod Chotusicami nastąpiło spotkanie z wojskami austriackimi. Prusakami dowodził wtedy między innymi książę Leopold von Anhalt-Dessau, a Austriakami przede wszystkim książę Karol Lotaryński. Prusacy walczyli dzielnie, ale i tak zostali pokonani z kretesem praktycznie całkowicie. Bitwa trwała kilka godzin, ale w efekcie zakończyła się jednakże zwycięstwem Prusaków ze względu na przeformowanie przez nich sił i wojsk.